Transparante taal en tekens

Eindhovens Dagblad 28 oktober 1999

Gery Bouw exposeert in Kasteel Geldrop

Door Angelique Spaninks

Glas is nu al enkele jaren het favoriete materiaal van de Eindhovense kunstenares Gery Bouw. Vanwege de transparantie, zegt ze, en het spel met licht en schaduw. En vanwege het feit dat je er zowel ambachtelijk als met de meest hypermoderne technieken mee kunt omgaan.
Soms gebruikt ze het heldere glas als een vel papier, graveert en krast er tekeningen en woorden in. Dan weer beplakt ze het met in de computer bewerkte fotoprints. Andere keren zandstraalt ze grote oppervlakken tot er een zachtgroene mistige waas over het gladde materiaal komt te liggen waardoor dit toch weer bijna papier lijkt. En een enkele keer straalt ze er ouderwetse decoratieve vormen in.
Voor de expositie 'Beelden en opdrachten in beeld' die momenteel in het Kasteel Geldrop te zien is, bracht Bouw recent werk bijeen verdeeld over drie zalen en de hal. Zo staan er verschillende glazen boeken en vier delen van haar 'Kristallen labyrint', kastjes in glas en hout waarin zij foto's uit haar eigen familie-album graveerde, tekstfragmenten aanbracht maar ook een afbeelding van een koe opnam grazend aan de kille woorden waarmee dit dienstbare beest door veehandelaren omschreven wordt.
Dertig losse delen wilde zij maken toen ze aan dit project begon, maar verder dan zeven is zij vooralsnog niet gekomen. "Het is zo arbeidsintensief om zo'n object te maken. Ik zou nog jaren bezig zijn", aldus Bouw. "Bovendien heb ik afgelopen jaren enkele grote opdrachten en verschillende tentoonstellingen gemaakt waardoor ik steeds weer nieuwe dingen ontdekte en andere ideeën opdeed."
Het merendeel van wat zij in Geldrop toont zijn foto's, maquettes en voorstudies voor deze opdrachten waarvan verschillende inmiddels zijn uitgevoerd. Vorig jaar maakte ze voor een facilitaire afdeling van het Ministerie van Justitie vijf glazen plafonds, op iedere verdieping van het gebouw een. Als leidraad koos ze voor de zintuigen. Van zien, horen en tastzin tot reuk en smaak omdat die bij de naspeuringen van justitie nog altijd van belang zijn. Collages van deze lichaamsdelen vulde ze aan met toepasselijke zinsneden uit de mond van Plato en Gandhi, maar ook Thorbecke en een eigentijds justitieel medewerker - het licht van een handvol tl-buizen erachter wekt de plafonds tot leven.
Voor de gemeente Bladel bedacht ze twee jaar geleden een glazen tram. Deze memoreert het oude tracé naar Eindhoven en zal waarschijnlijk in de loop van dit jaar echt gebouwd gaan worden. En voor het 200-jarig bestaan van de provincie Brabant maakte ze ruim 100 verschillende glazen plaquettes voor de gevels van gerestaureerde monumenten, voortbordurend op motieven uit oude bovenlichten.
Het meest recent is een serie werken die zij maakte in opdracht van de Rijksgebouwendienst voor zeven lange gangen in het gerenoveerde gebouw van de Raad voor de Kinderbescherming in Arnhem. Iedere serie bestaat uit vijf glasplaten die tegen het plafond gemonteerd zijn. Iedere glasplaat is deels gezandstraald en beplakt met een foto van een spelend kind. Skatend, springend, schommelend, draaiend en ballen gooiend zie je de jongens en meisjes door de gang bewegen. Onherkenbaar omdat ze van bovenaf gefotografeerd zijn. "Die anonimiteit vond ik heel belangrijk. Omdat de kinderen waar de Raad doorgaans mee te maken krijgt mishandeld worden. Eerst had ik er ook teksten bij, keiharde citaten van dergelijke kinderen. Maar dat vonden de welzijnswerkers van de Raad toch te zwaar", aldus Bouw. "In mijn vrij werk waren die er waarschijnlijk wel bij gebleven, maar bij een opdracht verdwijnen ze dan. Misschien dat ik daar zelf nog eens op door ga."


www.gerybouw.nl