Transparante taal en tekens
Eindhovens Dagblad 28 oktober 1999
Gery Bouw exposeert in Kasteel Geldrop
Door Angelique Spaninks
Glas is nu al enkele jaren het
favoriete materiaal van de Eindhovense kunstenares Gery Bouw.
Vanwege de transparantie, zegt ze, en het spel met licht en
schaduw. En vanwege het feit dat je er zowel ambachtelijk als met
de meest hypermoderne technieken mee kunt omgaan.
Soms gebruikt ze het heldere glas als
een vel papier, graveert en krast er tekeningen en woorden in.
Dan weer beplakt ze het met in de computer bewerkte fotoprints.
Andere keren zandstraalt ze grote oppervlakken tot er een
zachtgroene mistige waas over het gladde materiaal komt te liggen
waardoor dit toch weer bijna papier lijkt. En een enkele keer
straalt ze er ouderwetse decoratieve vormen in.
Voor de expositie 'Beelden en
opdrachten in beeld' die momenteel in het Kasteel Geldrop te zien
is, bracht Bouw recent werk bijeen verdeeld over drie zalen en de
hal. Zo staan er verschillende glazen boeken en vier delen van
haar 'Kristallen labyrint', kastjes in glas en hout waarin zij
foto's uit haar eigen familie-album graveerde, tekstfragmenten
aanbracht maar ook een afbeelding van een koe opnam grazend aan
de kille woorden waarmee dit dienstbare beest door veehandelaren
omschreven wordt.
Dertig losse delen wilde zij maken
toen ze aan dit project begon, maar verder dan zeven is zij
vooralsnog niet gekomen. "Het is zo arbeidsintensief om zo'n
object te maken. Ik zou nog jaren bezig zijn", aldus Bouw.
"Bovendien heb ik afgelopen jaren enkele grote opdrachten en
verschillende tentoonstellingen gemaakt waardoor ik steeds weer
nieuwe dingen ontdekte en andere ideeën opdeed."
Het merendeel van wat zij in Geldrop
toont zijn foto's, maquettes en voorstudies voor deze opdrachten
waarvan verschillende inmiddels zijn uitgevoerd. Vorig jaar
maakte ze voor een facilitaire afdeling van het Ministerie van
Justitie vijf glazen plafonds, op iedere verdieping van het
gebouw een. Als leidraad koos ze voor de zintuigen. Van zien,
horen en tastzin tot reuk en smaak omdat die bij de naspeuringen
van justitie nog altijd van belang zijn. Collages van deze
lichaamsdelen vulde ze aan met toepasselijke zinsneden uit de
mond van Plato en Gandhi, maar ook Thorbecke en een eigentijds
justitieel medewerker - het licht van een handvol tl-buizen
erachter wekt de plafonds tot leven.
Voor de gemeente Bladel bedacht ze
twee jaar geleden een glazen tram. Deze memoreert het oude tracé
naar Eindhoven en zal waarschijnlijk in de loop van dit jaar echt
gebouwd gaan worden. En voor het 200-jarig bestaan van de
provincie Brabant maakte ze ruim 100 verschillende glazen
plaquettes voor de gevels van gerestaureerde monumenten,
voortbordurend op motieven uit oude bovenlichten.
Het meest recent is een serie werken die zij maakte in opdracht van
de Rijksgebouwendienst voor zeven lange gangen in het gerenoveerde gebouw van de
Raad voor de Kinderbescherming in Arnhem. Iedere serie bestaat uit vijf
glasplaten die tegen het plafond gemonteerd zijn. Iedere glasplaat is deels
gezandstraald en beplakt met een foto van een spelend kind. Skatend, springend,
schommelend, draaiend en ballen gooiend zie je de jongens en meisjes door de
gang bewegen. Onherkenbaar omdat ze van bovenaf gefotografeerd zijn. "Die
anonimiteit vond ik heel belangrijk. Omdat de kinderen waar de Raad doorgaans
mee te maken krijgt mishandeld worden. Eerst had ik er ook teksten bij, keiharde
citaten van dergelijke kinderen. Maar dat vonden de welzijnswerkers van de Raad
toch te zwaar", aldus Bouw. "In mijn vrij werk waren die er waarschijnlijk wel
bij gebleven, maar bij een opdracht verdwijnen ze dan. Misschien dat ik daar
zelf nog eens op door ga."